Nerede O Eski Ramazanlar?
Ramazan ayı, sadece bir ibadet zamanı değil, aynı zamanda bir kültür, bir gelenek, bir hatıralar demeti.
Her yıl geldiğinde, içimizde bir özlem uyanır, eski Ramazanların o sıcak, samimi atmosferini ararız. Nerede o eski Ramazanlar?
Eski Ramazanlar, mahalle aralarında yankılanan davul sesleriyle başlardı. Sahur vakti, uykudan uyanan çocuklar, heyecanla davulcuyu karşılardı.
İftar sofraları, komşuların, akrabaların bir araya geldiği, bereketin paylaşıldığı sofralardı. Her evde pişen o mis gibi Ramazan pidelerinin kokusu, sokakları sarardı.
Teravih namazları, camileri dolduran cemaatin huşu içinde kıldığı, duaların gökyüzüne yükseldiği anlardı. Namaz sonrası, cami avlusunda yapılan sohbetler, ikram edilen şerbetler, Ramazan'ın manevi atmosferini pekiştirirdi.
Eski Ramazanlar, sadece büyüklerin değil, çocukların da unutulmaz hatıralar biriktirdiği zamanlardı. Karagöz ve Hacivat oyunları, meddah gösterileri, Ramazan eğlencelerinin vazgeçilmezleriydi.
Çocuklar, ellerinde fenerlerle sokaklarda dolaşır, Ramazan'ın coşkusunu yaşardı.
Şimdi ise Ramazanlar, modern hayatın getirdiği değişimlerle birlikte farklı bir atmosfere büründü.
Teknolojinin etkisiyle, Ramazan eğlenceleri de değişti, iftar sofraları da. Ancak, Ramazan'ın manevi ruhu, hala içimizde yaşamaya devam ediyor.
Eski Ramazanların o sıcak, samimi atmosferini özlesek de, Ramazan'ın bize sunduğu manevi huzuru, birlik ve beraberlik duygusunu yaşamak için hala birçok fırsatımız var.
Belki de önemli olan, Ramazan'ı sadece bir gelenek olarak değil, bir ibadet, bir tefekkür, bir yenilenme zamanı olarak görmektir.
Ramazan ayı, her yıl geldiğinde bize eski hatıralarımızı hatırlatır, geçmişle gelecek arasında bir köprü kurar. Önemli olan, bu köprüyü sağlam tutmak, Ramazan'ın manevi mirasını gelecek nesillere aktarmaktır.
Ramazan-ı şerifin Ailemize, sevdiklerimize, Türk İslam alemine hayırlar getirmesi temennisiyle, Hoşça Kalın Dostça Kalın...